سبک زندگی قرآنی

رَبِّ اجْعَلْنِى مُقِیمَ الصَّلَوةِ وَ مِن ذُرِّیَّتِى رَبَّنَا وَ تَقَبَّلْ دُعَآءِ (ابراهیم، 40)

پروردگارا! مرا برپا دارنده نماز قرار ده و از نسل و ذریّه ‏ام نیز. پروردگارا! دعاى مرا (نماز و عبادتم را) بپذیر

در آیاتى که تاکنون درباره‏ حضرت ابراهیم در این سوره خوانده‏ ایم، او از خداوند هفت درخواست دارد: امنیّت مکّه، دور ماندن از بت‏ پرستى، توجّه قلوب و افکار مؤمنان نسبت به فرزندان و مکتب او، بهره ‏مند شدن ذریّه‏ او از ثمرات، توفیق اقامه‏ نماز، قبول شدن دعاها و آمرزش براى خود و والدین و همه‏ مؤمنان.
«والد» تنها به پدر واقعى گفته مى‏ شود، ولى «أب» به غیر پدر از جمله به عمو و پدرزن نیز گفته مى‏ شود. چون والدین ابراهیم مؤمن بودند، لذا در این آیه حضرت ابراهیم به والدین خود دعا مى ‏کند، ولى در آیات دیگر که «أب» به کار رفته و مراد عموى ابراهیم است، به دلیل مشرک بودن او، حضرت از او بیزارى مى‏ جوید.
در آیه‏ ۱۳۳ بقره نیز خواندیم که فرزندان یعقوب در پاسخ پدر که پرسیده بود: «ما تعبدون من بعدى» پس از من چه چیز را مى‏ پرستید؟ گفتند: «نعبد الهک و اله آبائک ابراهیم و اسماعیل» ما پروردگار تو و پروردگار پدرانت ابراهیم و اسماعیل را مى‏ پرستیم. با آنکه اسماعیل عموى یعقوب است، ولى به عمو «أب» گفته شده است.

پیام ها

۱- تکرار «ربّ» در آغاز دعاهاى حضرت ابراهیم، نشانه تأثیر آن در استجابت دعا و یا یکى از آداب آن است. «ربّ اجعلنى»
۲- براى اقامه‏ نماز خود و فرزندانتان، از خداوند استمداد کنید. «ربّ اجعلنى»
۳- نماز، محور دعاهاى حضرت ابراهیم است. «ربّنا لیقیموا الصّلاة»، « ربّ اجعلنى مقیم الصّلاة»
۴- با آنکه رسالت انبیا اقامه‏ دین است اما دعا براى اقامه‏ نماز به جاى آن، نشانه آن است که نماز چهره و سیماى تمام‏ نماى دین است. «مقیم الصّلاة»
۵ - اقامه‏ نماز، عِدل و همتاى رهبرى است. حضرت ابراهیم در دو مورد عبارت «و من ذریّتى» را به کار برد: یکى درباره‏ نماز نسل خود «مقیم الصّلاة و من ذریّتى» و یکى در مورد رهبرى نسل خود هنگامى که خداوند به ابراهیم فرمود: «انى جاعلک للنّاس اماما قال و من ذریّتى» من تو را امام مردم قرار دادم ابراهیم گفت: پروردگارا ذریّه مرا نیز به این مقام برسان.

منبع: پایگاه درس هایی از قرآن